loading...
وبسایت جامع قرآن و عترت
مرتضی فروتن تنها بازدید : 170 دوشنبه 09 شهریور 1394 نظرات (0)

سهیلا پیروزفر ۱

چکیده

از طریق اسباب نزول می‌توان بر معنا و مقصود آیات و سور دست یافت. شأن نزول آیات فضای اندیشیدن در باره آیه را روشن‌تر و به درك بهتر آیه كمك می‌كند. در میان مفسران و صاحب نظران، در میزان تأثیر روایات اسباب نزول در تفسیر و فهم، اختلاف نظر وجود دارد. البته اصل روشنگری سبب نزول، در فهم آیات به عنوان قراین حالیه را نمی‌توان منكر شد؛ به شرطی که با مضمون آیه و لحن و سیاق و تمام ملاک‌های بررسی روایات مطابقت نماید. باید توجه داشت كه روایات اسباب نزول تنها منبع و مرجعی مستقل و اساسی در بیان ‌مقاصد الهی نیستند و در بسیاری از موارد چنین نیست که بدون دانستن آن‌ها، فهم آیه میسّر نگردد. این مقاله، نقش اسباب نزول در تفسیر آیات الهی و چگونگی ایفای این نقش در بازیافت مفاهیم آیات و دلالت آن بر مراد خداوند را به بحث گذاشته و با ارائه نمونه‌هایی، این فایده را قابل مناقشه دانسته ‌است.

کلید واژه‌ها: تفسیر قرآن، اسباب نزول، مفسران.

در آمد

آیات الهی كه برای هدایت انسان‌ها نازل شده، در بسیاری از موارد، به جای گزارش كامل جریان یا حادثه، به صورتی مجمل آمده و گاه، بدون اشاره به واقعه و یا حادثه، به بیان حكمی پرداخته است. دانستن سبب نزول چنین آیاتی آنها را در بسیاری موارد، از اجمال در می‌آورد. در این مقاله رابطه اسباب نزول با آیات قرآن کریم، در چند محور بررسی شده است: ۱. آیاتی که در مقام تفسیر، دچار ابهام و پیچیدگی‌های مفهومی هستند و اسباب نزول

1.عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد.

مرتضی فروتن تنها بازدید : 136 سه شنبه 20 مرداد 1394 نظرات (0)

تفسیر به معنای پرده‌برداری، توضیح و تشریح است و در اصطلاح، علمی است که به تبیین مراد خداوند و پرده بر گیری از محتوای آیات و بیان مقاصد و اهداف آن می‌پردازد.
زرکشی می‌نویسد:
تفسیر، علمی است که به وسیله آن کتاب خدا _ که بر پیامبر صلی الله علیه و آله اسلام نازل شده است _ شناخته می‌شود و معانی آن روشن و احکام و اسرار آن استخراج می‌گردد.۱.
بنا بر این، در تفسیر مقصود خداوند متعال از آیات الهی _ که برای بشر در اعصار مختلف نازل شده است _ کشف می‌گردد.۲
اسباب نزول به معنای شناخت شرایط و موقعیت زمانی، مكانی، فردی و اجتماعی و دیگر زمینه‌هایی است كه نزول آیه‌ای یا بخشی از آیات را سبب شده است. در این مقاله تفاوتی میان سبب نزول و شأن نزول _ چنان که برخی از دانشمندان بیان کرده‌اند _ وجود ندارد.
توجه و دقت در معنای لغوی سبب، همچنین بررسی آنچه پیشینیان زیر عنوان
سبب نزول آورده‌اند، نشان از توسعه در معنا و مفهوم و کاربرد این اصطلاح نزد ایشان دارد. آنان هر آنچه از وقایع و حوادث و اموری را كه به نحوی با آیه مربوط می‌شود، زیر عنوان اسباب نزول مطرح كرده‌اند.۳ بنا بر این، دایره معنایی اسباب نزول توسط پیشینیان

1.. البرهان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۴

2.. بعضی از خاورشناسان به این نکته اشاره کرده‌‌اند که اصطلاح تفسیر گر چه برای شرح برخی متون مقدس به کار می رود، اما اگر به صورت مطلق استعمال شود، به تفسیر قرآن اشاره دارد. ر.ک: «تفسیر در دوران باستان»، دائره المعارف اسلام، مقاله تفسیر، ج۲، ص۹۹.

3.. ر. ک: مقاله نگارنده: «کاربرد اسباب نزول در گذر زمان».

مرتضی فروتن تنها بازدید : 148 سه شنبه 09 دی 1393 نظرات (0)

چرا سوره توبه ((بسم الله)) ندارد؟

پاسخ این سوال را چگونگی شروع این سوره به ما میدهد، زیرا این سوره در واقع با اعلان جنگ با دشمنان پیمان شکن، و اظهار برائت و بیزاری و پیش گرفتن یک روش محکم و سخت در مقابل آنان آغاز شده است، و روشنگر خشم خداوند نسبت به این گروه است و با ((بسم الله الرحمن الرحیم)) که نشانه صلح و دوستی و محبت و بیان کننده صفت رحمانیت و رحیمیت خداست، تناسب ندارد.

 

مرحوم طبرسی از امام علی (ع) چنین نقل میکند:" لم تنزل بسم الله الرحمن الرحیم علی راس سوره برائه، لان بسم الله للامان و الرحمه و نزلت برائه لرفع الامان والسیف فیه!"

 

گروهی نیز معتقدند چون این سوره در حقیقت دنباله سوره انفال است، زیرا در سوره انفال پیرامون پیمانها سخن گفته شده، لذا((بسم الله)) در میان این دو ذکر نشده است.

 

مرحوم طبرسی  از امام صادق(ع) چنین نقل میکند که فرمود: "النفال و برائه واحده."

 

و هیچ مانعی ندارد که علت ترک ((بسم الله)) هردو موضوع باشد، که به یکی در روایات نخست و به دیگری در روایات دوم اشاره شده است.

 

تفسیرنمونه، جلد هفتم،ص۲۷۳

میثم مهدوی پور بازدید : 206 دوشنبه 07 مهر 1393 نظرات (0)

 

بسم الله الرحمن الرحیم

إِنَّما يَعْمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّكاةَ وَ لَمْ يَخْشَ إِلاَّ اللَّهَ فَعَسى أُولئِكَ أَنْ يَكُونُوا مِنَ الْمُهْتَدِينَ (التوبة/18)‏

مساجد خدا را تنها كسانى بايد آباد كنند كه به خدا و روز قيامت ايمان دارند و نماز را به پا داشته و زكات مى‏ پردازند و جز از خدا نمى‏ ترسند. اميد است كه آنان از ره‏يافتگان باشند.

masjed 300x225 یک آیه ، یک تفسیر شماره 17 : مساجد سنگر مومنان

تفسير نور (حجت الاسلام و المسلمين قرائتى)‏

نکته‏ ها :

مسجد، پايگاه مهّم عبادى و اجتماعى مسلمانان است. بنابراين، هم متولّيان آن بايد صالح و پاك باشند و هم برنامه ‏هايش سازنده و تربيت كننده، هم بودجه‏ اش مشروع و حلال باشد و هم مسجديان اهل تقوا و خدايى و مورد تكريم. وگرنه اگر سازندگان مساجد، جبّاران و سلاطين باشند و پيش نمازان، افراد بى‏ سواد و ترسو و خادمان نيز وارفتگان بى‏ حال، طبعاً مساجد از هدف اصلى خود كه آبادى معنوى است، دور خواهند ماند.

به گفته ‏ى مرحوم فيض كاشانى در تفسير صافى، تعمير مسجد شامل مرمّت، نظافت و فرش كردن، روشنايى، تدريس و تبليغ مى‏ شود.

در قرآن 32 بار از زكات ياد شده كه 28 بار آن در كنار نماز بيان شده است.

 رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود: «اذا رأيتم الرّجُلَ يعتاد المسجدَ فاشهَدُوا له بالأيمان»(1) همين كه ديديد كسى به مسجد رفت و آمد مى‏ كند، به ايمان او گواهى دهيد.

در احاديث براى كسانى كه به مسجد رفت و آمد مى‏ كنند، بهره ‏هاى فراوان ذكر شده است، از جمله: پيدا كردن دوست و برادر دينى، آگاهى ‏هاى مفيد، ارشاد و دورى از گناه، برخوردارى از نعمت و رحمت الهى.(2)

 

پيام ‏ها :

1- توليت و تعمير مسجد شرايطى دارد:

الف: از جهت اعتقادى، ايمان به مبدأ و معاد. «آمن باللّه و اليوم الاخر»

ب: از نظر عملى، برپا داشتن نماز وپرداخت زكات. «اقام‏ الصلوة وآتى الزكوة»

ج: از جهت روحى، شجاعت و نفوذناپذيرى. «لم‏يخش الا اللّه» (اگر متولّى مسجد، شجاع باشد، مسجد نيز كانون حركت‏ هاى ضدّ ظلم خواهد بود)

2- وظيفه ‏ى متولّيان مساجد و تعميركنندگان آنها، رسيدگى به محرومان است. «انّما يعمر… آتى الزكوة»

3- ايمان از عمل جدا نيست، «آمن… و اقام» نماز از زكات جدا نيست، «اقام الصلوة و آتى الزكوة» و مسجد از انقلاب جدا نيست. «مساجد اللّه… و لم يخش»

4- با وجود ايمان، عمل صالح، نماز، زكات و شجاعت، باز هم مغرور نشويم، هنوز خطر انحراف وجود دارد. «فعسى اولئك من المهتدين»

منابع :

1) تفسير درّالمنثور.

2) وسائل الشيعه و تفسير درّالمنثور.

اطلاعات کاربری
نظرسنجی
نظر شما در مورد وبسایت جامع قرآن و عترت چیست؟